Wykładowcy - Konferencja Periodontologiczna 2016

Uzyskała tytuł lekarza dentysty na University Complutense of Madrid (1989–94).
Szkolenie podyplomowe w dziedzinie medycyny jamy ustnej (1994–96), periodontologii (1997–99) i implantologii stomatologicznej (1999–2000) na University Complutense of Madrid.
Sekretarz generalny IAHR (International Association for Halitosis Research) (od 2015 r.)
Zaproszona jako profesor do programu szkolenia podyplomowego EFP w dziedzinie periodontologii w Madrycie (2000–07)
Profesor na kursach CE na University Complutense of Madrid i na University of Santiago de Compostela od ponad 10 lat.
Członek komitetu redakcyjnego P&O (czasopisma wydawanego przez SEPA, Spanish Society of Periodontology), od roku 2008.
Aktywność naukowa głównie koncentruje się wokół halitozy i środków antyseptycznych w periodontologii: ponad 60 publikacji naukowych, rozdziałów w książkach, czasopismach SCI i innych czasopismach naukowych.
Udział w kursach i kongresach: ponad 40 prezentacji naukowych podczas kongresów międzynarodowych i krajowych.
Zapraszana jako wykładowca na ponad 30 międzynarodowych i krajowych kursów i kongresów.

Streszczenie

Współczesne metody leczenia halitozy

Przewlekła halitoza stanowi stosunkowo częsty problem, którego przyczyna w niemal 90% leży w jamie ustnej. Do najczęstszych przyczyn należą: obłożony język i/lub zapalenie dziąseł/przyzębia.

Występowanie halitozy wiąże się głównie z obecnością lotnych związków siarki (VSC) w powietrzu wydychanym przez usta. Związki te powstają na skutek metabolizmu białkowego Gram-ujemnych bakterii beztlenowych, które bytują głównie w warstwie biofilmu pokrywającej język, biofilmie nad- i poddziąsłowym oraz w innych okolicach.

Dlatego leczenie halitozy ma na celu obniżenie poziomu bakterii odpowiedzialnych za powstawanie nieprzyjemnego zapachu, redukcję ilości substratu białkowego oraz zobojętnianie uwalnianych związków o nieprzyjemnym zapachu.

Wprawdzie mechaniczne usuwanie/przerywanie ciągłości biofilmu pokrywającego język i zęby jest niezbędnym krokiem w leczeniu halitozy pochodzącej z jamy ustnej, nie zawsze wystarcza to do kontroli problemu w perspektywie długoterminowej. Zwykle konieczne jest także wspomagające codzienne stosowanie związków chemicznych.

W prezentacji zostaną szczegółowo omówione aktualne wyniki badań dotyczących dostępnych strategii i protokołów terapeutycznych.
Dodatkowo omówione zostaną także nowe strategie terapeutyczne, takie jak stosowanie probiotyków, ponieważ ich wstępne efekty okazały się obiecujące.

Silvia Roldán